Licht dat ons aanstoot in de morgen   

Tekst: Huub Oosterhuis             

 

Licht dat ons aanstoot in de morgen,

voortijdig licht waarin wij staan.

Koud, één voor één en ongeborgen,

licht overdek mij, vuur mij aan.

Dat ik niet uitval dat wij allen,…

zo zwaar en droevig als wij zijn.

Niet uit elkaars genade vallen,

en doelloos en onvindbaar zijn.

 

Licht van mijn stad, de stedehouder,

aanhoudend licht dat overwint.

Vaderlijk licht, steevaste schouder,

draag mij, ik ben jouw kijkend kind.

Licht, kind in mij, kijk uit mijn ogen,…

of ergens al de wereld daagt.

Waar mensen waardig leven mogen

en elk zijn naam in vrede draagt.

 

Alles zal zwichten en verwaaien,

wat op het licht niet is geijkt.

Taal zal alleen verwoesting zaaien,

en van ons doen geen daad beklijft.

Veelstemmig licht om aan te horen,

zolang ons hart nog slagen geeft.

Liefste der mensen eerstgeboren Licht,

laatste woord van hem die leeft.