Verdronken vlinder

Tekst en muziek: Boudewijn de Groot

 

Zo te sterven op het water met je vleugels van papier,

zomaar drijven, na te vliegen in de wolken drijf je hier,

met je kleuren die vervagen, zonder zoeken, zonder vragen,

eindelijk voor altijd rusten en de bloemen die je kusten,

geuren die je hebt geweten, alles kun je nu vergeten,

op het water vlieg je heen en weer,

zo te sterven op het water met je vleugels van papier.

 

Als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht,

als een vlinder altijd vrij en voor het leven op de vlucht,

wil ik sterven op het water, maar dat is een zorg voor later,

ik wil nu als vlinder vliegen, op de bloemen, blaren wiegen,

maar zo hoog kan ik niet komen dus ik vlieg maar in mijn dromen,

altijd ben ik voor het leven op de vlucht,

als een vlinder die toch vliegen kan tot in de blauwe lucht.

 

Om te leven dacht ik ja, je zou een vlinder moeten zijn,

om te vliegen heel ver weg van alle leed en alle pijn,

maar ik heb niet langer hinder van jaloersheid op een vlinder,

als zelfs vlinders moeten sterven, laat ik niet mijn vreugd bederven,

ik kan zonder vliegen leven, wat zal ik nog verder geven

om een vlinder die verdronken is in mei,

om te leven hoef ik echt geen vlinder meer te zijn.