Zonder jou

Tekst: Jos Noordeloos

 

’t Is zo raar, er zijn geen woorden voor te vinden,

hoe jouw lichaam nu door stilte wordt bezocht.

Want jouw stem en lach die blijven altijd zwijgen,

door jouw ogen wordt niet meer naar ons gezocht.

 

Koud en grauw zijn nu je stille handen,

zoveel leegte vormt een diepe pijn.

Zo graag zouden wij uit willen schreeuwen:

Dat jij weer bij ons terug kan zijn.

 

Refrein:    

Zonder jou staan wij zo alleen,

met een hart van steen, hier voor jou

Onverwacht viel jouw levensdoek,

stopt het levensboek, hier van jou

 

’t Is met jou, alsof de toekomst lijkt verloren,

door jouw zwijgen lijkt de wereld stil te staan.

In mijn hoofd vormen zich honderdduizend vragen,

maar geen enkel zinnig antwoord dient zich aan.

 

Is het mog’ lijk dit verdriet te dragen,

ben jij ergens anders nu misschien?

‘k Kan niet laten tegen je te praten,

want ik voel, ik zal je eens weer zien.

 

Refrein: